Saai

Vandaag was het een intens saaie dag. Vanmorgen begon het al helemaal fout. De vrouw lijnt me aan en sjokt met me rond. Ik mocht wel ruiken en hier en daar wat doen, maar niet los. Gek, anders mag dat wel....

Toen we weerom waren mopperde ze wat. Af en toe hoestte ze smerig. Bah. Niet gezellig.

In de middag lag ze ineens op de bank. Daar had ik ook wel willen liggen. Maar ik mag dat niet.

En zij dus wel. En ze sliep zomaar midden op de dag.

Gek mens. Kijk, ik doe wel meer een dutje. Maar dan rommelt zij lekker om me heen. Maar nu was het dus mis. Na twee uren doodse stilte, behalve dat stomme blafhoestje, heb ik mijn neus in haar hals gestopt.

Dat werkt altijd. Ze kwam overeind terwijl ze wat mompelde over een natte naaktslak in haar hals. Geen idee hoe ze daar nu weer bij kwam. Dat snap je toch niet altijd bij mensen

Maar ze pakte de riem en liep toch weer een mooi stukje met me om.

Dat vind ik dan wel weer tof van haar. Dat ze dat doet terwijl ze er niet op lag te wachten.

Alleen veel fut zat er niet in. Hopelijk is ze morgen beter te spreken.

Voorjaar?

Vandaag was het zo een mooie dag! Zelfs de vrouw was niet binnen te houden. We zijn gezellig door het land gedraafd. De bollenvelden liggen nog onder het stro en daar kun je het zo prachtig op een lopen zetten.

En dat vindt de vrouw geen enkel punt. Ze kent me. Ik loop nooit voorgoed weg. Hooguit even een haas achterna. De vrouw loopt rustig verder. Heerlijk is dat. Voorjaar in de lucht. Ik zag de vrouw zelfs in de bosjes rommelen en er groene plukjes uit halen. Ik weet niet waar het goed voor is, maar ze was er erg mee in haar schik. Want toen we eindelijk weer thuis waren, deed ze ze in een potje met water. Ik ken die potjes wel. Als je ze omstoot (Kan gebeuren, is het niet?), dan is ze minder blij met me... Maar als ik zo door de zon heen ren en de vrouw wat zingt als ze in de bosjes sprietjes pakt, dan ben ik intens gelukkig.