Opvoeding

Dan nog even een dankwoordje voor mijn roedelleidster. Ik was anderhalf toen ze besloot dat ik in haar roedel mocht plaatsnemen. Het was een verbijsterende ervaring. Mijn vertrouwde baasje ging bij haar op bezoek. Samen neuzelden ze wat. En ineens liet baasje me achter. Ik heb wel even gehuild. Ik ben tenslotte ook maar een Basset-met-het-hart-op-de-goede-plaats.
En ook later had ik het moeilijk. We gingen naar de hondenschool. Wat daar allemaal gebeurde! Ik moest leren gehoorzamen. Pfff. Een Basset luistert naar haar instinct.
Maar het bleek dat je iets lekkers kreeg bij alles wat je goed deed. En mijn instinct zegt me dat eten goed is.
En hier op de foto zie je me loslopen. Nee, niet weggelopen, maar los lopen. Heb ik geleerd. En dat is geweldig!!! Nu kan ik veel meer snuffelen. Mijn instinct, he!
Die nieuwe roedelleidster is nog zo gek niet.

Vakantie

Dit jaar ging ik voor het eerst met vakantie. Het was naar hele hoge bergen. Natuurlijk waren er weer grappenmakers die het over de lengte van mijn poten hadden. Maar zeg nu zelf. Als je gewoon de ene poot voor de andere zet, dan kom je boven. En ik kan je verstellen dat blaffen in de bergen heel erg leuk is. Want in de verte blaft er een andere hond een antwoord.

Slapen deed ik in de tent, gewoon op mijn eigen slaapkussen. Dat was heel gezellig want de rest van mijn roedel sliep gewoon binnen pootbereik. Een ding is zeker, volgende keer ga ik lekker gewoon weer mee.

Joost de Basset.

Het wordt tijd dat ik zelf met de poot op de toetsen ga slaan.
Een weblog met de Basset, nee, mijzelf, ik, Joost, in de hoofdrol.
Zodat het beeld van de waakworst wordt vervangen door dat van een nobel dier.
En moge de wereld snappen dat een basset tot veel in staat is.


Hier zie je me dan turen naar verre verten.
Naar avonturen die ik ga beleven. En waar ik jou van zal verhalen.
Ik wed dat je na lezing zult moeten zuchten. En stil in jezelf denkt: "Ja, het leven is goed. Vooral als je een Basset bent.