Oud zijn

Ja mensen, ik ben oud geworden. Mijn wandelingen zijn kort. De rug geeft het op. De vrouw zorgt goed voor me, hoor. Kijk me hier tevreden liggen. Het is een warm nest. Maar avonturen beleef ik nu alleen in mijn dromen. Mijn pootjes schudden en mijn bek geeft zachte blafjes. Toch schrijf ik ze niet in deze blog. Er moet iets te dromen blijven, nietwaar?
Wel durf ik jullie te verklappen dat het eten er op vooruit gegaan is. Ik krijg soms een broodje met leverpastei. De vrouw heeft het dan over pijnstillers. Nou, zolang zij gelooft dat leverpastei tegen pijn helpt, mag ze me broodjes geven, hoor. Nou slaap ik verder.... Het is best zo.