De Vogesen

Soms neemt de vrouw me mee wandelen op een heel byzondere plek. Zo ook deze keer. Aanvankelijk had ik niet veel zin en bleef wat achter om te snuffelen. We kwamen weer bij zo'n bord waar de vrouw dan lang naar staart. Dan gaat het meestal mis en moet ik aan de riem. Nu ook. Ik baalde enorm. Maar later bleek dat we als een geit omhoog moesten klimmen. De vrouw zal me wel aangelijnd hebben zodat ik haar kan helpen klimmen. Op de foto zie je hoe hoog het ging. En een uitzicht! Daar heb ik een hele tijd naar gekeken.

Tot de vrouw broodjes uitdeelde. Toen heb ik goed op de vrouw haar brood gelet. Je moet er toch niet aan denken als een bolletje de berg af boldert. En dat was maar goed ook. Want ze liet wat vallen. Ik heb het snel gepakt. Eerst leek ze niets te merken maar later keek ze me grinnikend aan. Donderse vrouw....

Notre Dame

Hier sta ik dan. Hartje Parijs, bij de Notre Dame. Maar ik mag er niet in. Omdat ik hond ben. En honden mogen niet in de Notre Dame. Ze mogen niet eens op het voorplein. En dat terwijl de heilige Augustinus nog zoveel met de dieren op had.
Ik stel dan ook voor dat we voortaan over de Votre Dame spreken.
Dat geeft immers de realiteit beter weer.