Frankrijk.

Tja, je zult wel gedacht hebben, waarom horen we niks meer.
Nu, ik was op vakantie. Maar dan met hoofdletters.
V-A-K-A-N-T-I-E.
Stel je voor. Het is weer druk in huis. Iedereen draaft heen en weer met tassen en koffers. Dat doen ze hier vaker en dan is er altijd wat aan het handje.
Ik houd de baas dan ook de hele tijd scherp in de gaten. Als ze naar de auto loopt, loop ik mee. Als ze naar de zolder gaat, hobbel ik er achteraan. Tot vervelends toe.

En opeens is het dan zo ver. Ik mocht in de auto. Op de achterbank nog wel. In mijn tuig.
Dan weet ik het zeker. Ik mag mee. Maar waarheen? Dat weet ik nooit.
Wel had ik gezien dat er een berg hondenvoer mee was dus dat zat wel snor.
En wat denk je? We rijden ons helemaal suf.
Naar Frankrijk. En weet je waar we heen gingen?
Naar een hondencamping.
Ja, echt! Een camping met maar zes tenten op een groot terrein.
Maar met 18 honden. Allemaal los. Geweldig was dat. Ik had nog nooit zo een mooie vakantiebestemming gezien.

Er was rust, ruimte en roedel. De drie R's van een hondenbestaan.

Er stroomde een beekje langs waarin ik mocht afkoelen.
Ik had het geweldig naar mijn zin.
Zo zeer zelfs, dat als ik moest poepen (baasje liet me keurig uit buiten ons campingterrein), dan deed ik dat snel en wilde meteen terug naar de camping om weer verder te kamperen. Ik heb genoten. Ik zal later nog even een foto opscharrelen dan kun je het zelf ook zien.

Nu vraag je je af of dat met zoveel honden altijd wel goed gaat. Hoezo goed gaat.
Je moet eens een aantal mensen bij elkaar zetten. Gaat dat "goed?"
Dus ik had het wel eens aan de stok met een andere hond. Bijvoorbeeld toen ik het bot van die herdershond even wilde lenen. Dat vond hij niet goed en hij corrigeerde me met een nepbeet in mijn nek. Om het me uit te leggen. Ik schrok me rot en heb het bot dan ook alleen nog maar gepakt als hij met zijn baas uit wandelen ging...
Ook speelde ik graag met een andere hond. Dat was een jonkie die met een soortgenoot in een tent verderop woonde. Maar toen ik de baas wilde spelen over die belhamel greep die oudere hond in. Nou, dat wist ik dan ook weer.
Maar meestal heb ik gespeeld, gerend, in het water gespatterd. Ja het was toppie.
Wat ben ik toch een bofkont dat mijn baas me meeneemt om er even helemaal tussenuit te gaan en echt hond onder de honden te mogen zijn.