Badderen.

Vandaag waren we op pad. De baas en ik. Het voorjaar hing in de lucht en ik was in een ondernemende bui.
De wereld lachte me toe. Ik stak mijn neus dan ook in allerlei zaken. In gaten van muizen, in hoopjes hondendrol en in (helaas) lege plastiek zakjes.
Zo kwam ik een heerlijke geur op het spoor. Ik inhaleerde diep en besloot dat dit de geur van de dag zou worden.
Dus ik wentelde me er eens goed in zodat de geur op mij kwam.
En zo liep ik al gauw welriekend door de beginnende lente heen. Heerlijk. Je voelt je dan een met de natuur.

Tot we thuis waren. De baas keek me wantrouwend aan en zette een raam open.... Zo erg lente achtig was het toch niet, dacht ik nog.
Vervolgens deelde ze me mee dat ik in bad ging. Nee, he, dacht ik nog. Ik rende naar de zolder en denderde weer twee trappen af naar de kamer. Maar de vrouw was bikkelhard en pakte me bij mijn halsband. Je gaat in bad, zei ze weer.
En hup daaar stond ik met vier poten in het natte sop terwijl de vrouw mijn hals extra in de babyshampoo zette. Het geeft zo'n nattigheid, vind je ook niet?
Natuurlijk droogde ze me wel en zo.
Maar de lol was er voor vandaag af. Ik rook niks niet lekker meer en was nat.

Enge zaken.

Ja, jij denkt natuurlijk dat ik alles durf en alles kan. Maar nee, dat is niet zo.
Dat zou toch ook niet normaal zijn?
Zo heb ik een hekel aan de stofzuiger.

Neem nou vandaag. De vrouw is thuis.
Daar geniet ik van. Ik loop haar dan ook de hele ochtend al achterna. Graag zou ik even een poot uitsteken maar ik zie zo gauw niet wat ik zou kunnen doen. De vrouw wel. Die rommelt met de planten, veegt met een doekje overal over heen en leegt de prullenbak. En dan ineens, zonder overleg, pakt ze die lawaaizuiger. Daar houd ik niet zo van. Ik ga dan in mijn mand liggen. Dan kan de vrouw overal zuigen en vergist ze zich niet ....

Trein

Ga jij wel eens met de trein? Ik wel, hoor. Ik ben er heel ervaren in.

Zal ik je vertellen hoe het moet? Dan kun jij het ook.

Het gaat zo. Eerst breng je je baas naar de automaat. Daaruit moet ze een hondenvervoersbewijs halen. Dat kan ze prima. Ik heb haar nog nooit hoeven helpen dus dat lukt jou ook. Dan ga je naar het perron. Dat is een lange stoep met stoeptegels met daarnaast een enorm lange gleuf waar straks de trein in stopt. Die stoep is helaas koud dus als je wilt zitten ga je even op de schoenen van de baas zitten. Dan houdt zij het ook warm, snap je?

Als er dan een trein in die gleuf komt dan zul je zien dat de deur precies op de juiste hoogte opengaat. Als de baas dan ook een beetje meewerk, stap je samen in.

Soms moet ze me even helpen omdat er toch net even iets te veel ruimte is tussen stoep en trein. En uitstappen is al net zo simpel. Als de deur open gaat, dan geef je een ruk aan de riem en stap je uit....

Toch moet ik je eerlijk vertellen dat de trein iets moeilijker is dan dat ik beschrijf.

Laatst bijvoorbeeld, wachtten we op de trein. We wachtten en wachtten ean wachtten....

Eindelijk kwam de trein aan. Nee niet van de kant waar de vrouw steeds liep heen te turen, maar van de andere kant. Dus ik wil er in. Maar de vrouw wilde niet. Ik heb geblafd om dit uit te leggen. Alle argumenten heb ik aangehaald. Dat dit een trein was, dat ik koude billen had, dat ze op moest schieten.... Maar ze ging niet mee. En de trein reed zonder ons weg. Had ze nou haar zin? Bij de volgende trein wilde ze wel. Gelukkig maar. Ik dacht dat we er zouden verstenen...

En ook uitstappen geeft soms problemen. Als de deur open gaat, stap je uit. Zo simpel is dat.

Maar de vrouw is wat laks en komt dan niet uit haar stoel. Bah. Dan is de deur dicht en zit ze nog. Dat gebeurt soms wel vijf maal.

Bazen spelen de baas. Daarom heten ze baas.

Maar zeg nu zelf. Het zou toch een stuk simpeler zijn als ze wat meer naar een ervaren hond luisteren, is het niet?