Bassettenwandeling

De bazen hadden weer eens iets nieuws verzonnen. Een strandwandeling met bassetten.
Nu is een wandeling altijd leuk. En een strandwandeling al helemaal. Maar een strandwandeling met bassetten? Ik wist niet wat ik zag. Het was of je voortdurend in de spiegel keek maar ook weer niet. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt.
Gelukkig leken die bazen niet allemaal op elkaar. Gek genoeg wisten mijn bazen ook altijd aan te wijzen wie ik was. En dat terwijl ik zelf dubbel leek te zien. Enfin. Na de wandeling en het vele ravotten met honden die verdacht veel op mij leken was ik toch zo moe!
Ik ben na thuiskomst in de mand gekropen en moest om half tien er uitgesleept worden voor mijn avondronde.

Slim ben ik, hè.

Eten vind ik lekker. En als ik eten krijg moet ik altijd even op mijn billebroodjes zitten gaan. Dan kan mijn baas mijn bak extra vol storten (hoop ik).
En als dat gelukt is wordt er "vrij" geroepen. Ik draaf dan gauw naar mijn bak en eet hem nog sneller leeg dan dat ze hem gevuld hadden.
Nu deed kleine baas de bak vol. En ik zit dus ongeduldig te wachten.
En dan roept hij ineens "poep" uit de keuken. Ik vlieg omhoog.... en ga snel weer zitten. Want dat was niet helemaal goed. Ik had het gehoord. Kleine baas was helemaal trots op me. Zo knap dat ik het gehoord had. En toen hij daarna wel "vrij" riep, was het raak. Ik ren weer naar de keuken en smul met nog meer voldoening van mijn welverdiende brokken.
Je bent een knappe hond of je bent het niet.