Chips

Soms snap ik de baas niet. Vandaag nam ze mee voor een wandeling. Toen kwamen we uit bij de dierenarts. Tja, dat is soms gewoon zo. En ze zei tegen de dierenarts dat ik mee ging op vakantie. Dat vond ik wat vreemd want ik mag altijd mee op vakantie. Maar ze had het over een chip in mijn nek. De dierenarts pakte een apparaat om die chip te zoeken.
Ook al zo iets vreemds. Want als daar een chip zit, had ik hem al lang gevonden en opgegeten. Maar goed. Die dierenarts maar zoeken. Niks dus. Niet in mijn nek, schouders of borst. Dat zei ik al. Ik eet chips op zodra ik ze vind.
En vervolgens pakt die dierenarts een pook van een injectienaald en spuit in mijn nek dat het niet leuk meer was. Zo, die heeft weer een chip, klonk het. En toen nog een injectie in mijn achterwerk.

Gut gut. Waar is dit toch allemaal goed voor? En het wordt nog erger. Ze bespraken nog veel meer prikken en zaken zoals wormkuren. Bah. Niks leuk. En het ergste vond ik nog wel dat ze mijn nagels even bijknipte. Daar heb ik toch zo een bloedhekel aan. Dat geouweneel aan mijn poten. Voor je het weet knippen ze te veel en zit ik weer met een bloedbad.

Toch was er ook een pluspuntje. Ik kreeg een kauwstaaf na al dat gedoe. Die wilde ik wel aannemen. Ik had het eigenlijk dubbel en dwars verdiend, na al dat lekker maken over chips boven mijn hoofd

kansen

Weet je wat het is met kansen?

Die moet je grijpen. Want anders gaan ze je neus voorbij.

Zo kwam ik vandaag de keuken in gestruind. Dat doe ik regelmatig. In de keuken is het eten. Van eten houd ik veel, dus ik houd van de keuken.

Vandaag had ik geluk. Kleine baas had gegeten en alles zo laten staan.

Dat vind ik geen probleem. Een snel offensief leverde drie boterhammen op.

Ik houd van kleine baas.....zijn brood.