Triest bericht.

Hierbij het treurige bericht dat Joost afgelopen dinsdag gestorven is. Hij wordt ernstig gemist. Om met hem te hebben mogen leven was een voorrecht. Moge zijn verhalen nog lang verteld worden.

Oud zijn

Ja mensen, ik ben oud geworden. Mijn wandelingen zijn kort. De rug geeft het op. De vrouw zorgt goed voor me, hoor. Kijk me hier tevreden liggen. Het is een warm nest. Maar avonturen beleef ik nu alleen in mijn dromen. Mijn pootjes schudden en mijn bek geeft zachte blafjes. Toch schrijf ik ze niet in deze blog. Er moet iets te dromen blijven, nietwaar?
Wel durf ik jullie te verklappen dat het eten er op vooruit gegaan is. Ik krijg soms een broodje met leverpastei. De vrouw heeft het dan over pijnstillers. Nou, zolang zij gelooft dat leverpastei tegen pijn helpt, mag ze me broodjes geven, hoor. Nou slaap ik verder.... Het is best zo.

Tulpen

Het voorjaar wil niet zo vlotten.
Net zoals de tulpen in de achtertuin. De vrouw zegt dat ik er niet op moet gaan liggen. Maar ik hou ze juist warm! Ze zou me dankbaar moeten zijn.

Sneeuw

Het is weer zo ver. Sneeuw. 
Ik hol hard heen en weer om warm te bleven. 
Maar ja, koud word je toch. 
Als de sneeuw op je neus blijft liggen, dan is het wel tijd om naar huis te gaan.

Wandelen

Vandaag hebben we gewandeld op een pad waar we vroeger heel vaak heen gingen. Het was er veranderd.
Meer struikgewas, meer hazen.
Ik had er twee van vlakbij gezien.
Maar die beesten vlogen als gekken door de woeste begroeiing.
Daardoor kreeg ik ze niet te pakken. Jammer.

De vrouw keek wat weemoedig naar al dat groen.
Vreemd.
Vroeger pootte zie hier zelf ook groene dingetjes.
En het leek me nou juist zo goed gelukt allemaal.
Vreemde wezens zijn mensen toch.

Verdwijnen.

Weet je waar ik heel goed in ben?
In opletten of de baas me bewaakt.
Dat doet ze meestal. Want ze weet dat ik een zwak voor prullenbakken heb.
En als ze me niet bewaakt, ja dan ben ik vrij.
Vrij om te gaan en te staan waar ik wil.
Zo ook in dit geval.
De baas maakte opnames van de storm in de bomen.
En ik verdween. Later zag ze op haar filmpje dat ik naar de prullebakken ging.
Ja, ja, zo gaat dat soms

Voedsel

Voedsel is erg belangrijk. Logisch. Zonder een goed maaltje overleef je het niet. Ik ben dan ook voorstander van eten. Liefst veel eten. En vaak. En lekker. En snel.
Ik kan heel snel eten! Zo voorkom ik dat het eten wegloopt. Of door anderen wordt opgegeten. Zaken die je niet moet hebben. Van het idee alleen al dat ik iets zou moeten missen van mijn maaltijden (of geroofde eten) krijg ik nachtmerries.

Nadeel is wel dat het altijd zo op is. Echt. In nog geen drie minuten is alles weer spik en span. Erg jammer. En de vrouw geeft nooit nog een tweede keer. Opnieuw jammer.
Maar kijk, soms geeft ze me een bal. In die bal zitten brokjes. En met mijn neus kan ik de bal rollen zodat de brokken eruit vallen. Dan heb ik langer te eten. Soms de hele keukenvloer lang. Mijn eetplezier duur dan wel 5 minuten. Wat een feest.