Winterse genoegens

Misschien zie je me niet goed, maar ik ben er wel. Ik loop hier door de sneeuw.
Er is al dagen sneeuw en ik heb er schik in. Ja, je krijgt koude poten. Dat is waar. Maar hard hollen helpt er heel goed tegen.
Ook de baas loopt er gewoon door heen. Ze ziet nu eindelijk ook de sporen van hazen en konijnen. Die ruik ik elke dag. Ik vind het heel gewoon. Zij doet echter erg opgewonden over zo'n spoor.
Gek mens eigenlijk.

Weet je dat ik al twee keer op mijn snuffer gegaan ben?
(Ik hoor je denken, met zo'n grote snuffer...).
Om warm te blijven was ik heerlijk aan het draven en dan kun je natuurlijk niet gewoon eeuwig rechtuit draven. Dat leidt nergens toe en zo vind je je mand nooit terug. Dus wordt het draven in grote cirkels. Dan kun je ook de baas in de gaten houden. Lekker handig. Maar als je met gladheid dus erg scherpe bochten neemt, dan kan het zijn dat je boem, bats, op je zij ligt. De baas had het nog over 4 poten en toch omvallen. Hoe ik dat voor elkaar kreeg.
Lijkt mij logisch. Als je op een stoel loopt te wippen en ineens breekt een poot af, dan lig jij toch ook? Zo gaat het ook met cirkels draven. Tja, soms zeurt de baas een beetje.