IJsdagen

Het is winter en ik loop mijn rondjes in een koude lucht. Brrr. Maar weet je wat er helpt? Heel erg actief rondrennen. Dan houd je het een beetje warm. Dus elke keer als de baas me meeneemt dan hoop ik dat ze me loslaat. Want dan kan ik als een dolle hond tekeer gaan en houd ik het warm.

Vandaag is dat in ieder geval weer gelukt. De vrouw zelf beent stevig voort, dat doet ze wel. Maar ik versla haar door als een kanonskogel langs haar heen te rennen en weer in volle galop op haar af te komen. Ze lijkt het allemaal wel te begrijpen want ze glimlacht als ze me weer ziet voortsprinten. En wat ik ook wel tof vind, is dat de wandeling niet korter wordt gemaakt omdat ze het zelf koud heeft. Dat zou immers kunnen, nietwaar? Haar zie ik namelijk niet draven en springen dus ze moet het wel koud hebben.
Of zouden al die lappen en doeken haar moeten helpen om warm te blijven?
Dan is het eigenlijk wel zielig, dat ze zich zo optuigt om mij uit te laten.
Toch klaagt ze er niet over. Raar volk hoor, die bazen.