(on)trouw

Het is gek maar die roedelleidster heeft toch iets vreemds.
Soms staat ze al om kwart voor zeven in de keuken. Gelukkig doet ze dan stilletjes. Ik lig dan in de mand en kijk even lodderig of zij het wel is. Tja, het zal een inbreker zijn en ik ben er niet op tijd uit om hem te begroeten.
Maar als ik zie dat zij het is, dan draai ik nog even een extra krul.
Ze kroelt even achter mijn oor en gaat weg.
Nou moe. Ze vond me zeker saai.
Maar andere keren dan is ze om kwart voor acht beneden en dan ben ik al helemaal op.
Ik loop heen en weer tussen keuken en kamer. Zo mis ik niets van het eten en ook niet dat die hond van de buren de poten neemt.
Op zo'n dag loop ik ook veel achter de vrouw aan. Ik bedoel, dat ze ook dan niet zomaar verdwijnt. Maar dat is knap vermoeiend hoor. Dat mens kan moeilijk stilzitten.
Dan weer moet er aan de bedden wat gerommeld worden en dan weer moet het kippenhok van brood voorzien.
Ik ben soms blij dat de dag om is en ik weer lekker in mijn mand in de keuken mag.