Geen vrienden

Heb jij dat nu ook? Van die types waar je nekharen overeind van gaan staan. Wezens die nooit, maar dan ook nooit vrienden zullen worden met je? Hier zie je een poes. Vlekje. Een irritante tante. Ze speelt de baas over me. niet omdat ze zo'n goede roedelleidster is, maar omdat ze klauwen heeft. Die ze ook gebruikt om mee te meppen. Mijn neus weet er van. Mijn voorhoofd weet er van. Ik weet er dus alles van.

Vandaag schijn er een klein zonnetje. Door het raam, de kamer in. En mijn mand staat opzij van de bank en vangt een streepje zon. Prettig, zou dit normaliter zijn. Ware het niet dat dat Vlekgeval ook zo nodig in het zonnetje wil zitten. En in plaats van zich op te krullen en het hoofd neer te leggen, blijft ze zitten en gaat haar staart zwiepend heen en weer. Zodat ik ook niet in een krulletje kan gaan liggen met die dreigende haarbal boven mijn hoofd. Kreun. Zo worden we toch nooit vrienden als we zelfs het zonlicht niet delen kunnen?