Houtkachel

Heerlijk is dat.
Buiten waait het hard en binnen staat de kachel aan.
Dat gaat niet vanzelf hoor.

Eerst neem ik de vrouw mee uit wandelen. Dan sjouwen we overal heen. En als we dan een mooi stukje hout zien liggen, dan nemen we dat mee.
Ja, we. Wat ik kan dragen dat neem ik in mijn bek. De rest doet ze zelf maar. Eenmaal thuis dan zaagt ze de boel in moten. En ik sleep die stukken door de tuin heen. Daarna zoekt zij ze weer op en legt ze in de schuur. Het ligt er een hele zomer in voor Jan Doedel.

Maar als het kouder wordt, dan nemen we het hout mee in huis. Zij stopt het in een grote pot en ik haal er wat uit als ik even om een tandenstoker verlegen zit. Maar als de wind gaat loeien, pakt ze blokken en stokken en stopt die in de kachel. Ze steekt ze aan. Dat vind ik wel een beetje eng om te zien. Maar dan wordt het al snel knus en warm. Ik ga in de mand liggen en geniet. We hebben er hard voor gewerkt en het was het waard.